می گویند در روز 12 ربیع الاول و یا شاید 17 ربیع الاول  دیده به جهان گشود. او امد درحالی که پدرش عبدالله در آرزوی دیدن با جهان وداع گفت و محمد(ص) از دیدن پدر محروم شد . مادرش آمنه زنی مهربان بود  وپاک دامن بود که برای تولد فرزندش لحظه شماری می کرد  وقتی محمد به دنیا آمد بر طبق عادت اقوام عرب مکی   که رسم بود  نوزادان تازه متولد شده رابه دایه بسپارند محمد به امر خدا واز روی بخت حلیمه به  او سپرده شد تا برکت خانه حلیمه و قبیله او بنی سعد باشد  امام هنوز دوران کودکی محمد (ص) سپری نشده بود که مادرش آمنه تاب دوری عبدالله همرش را نیاورد  ورفت تا محمد بار دیگر تنها شود. واین بار دست تقدیر او را به پدربزرگش سپرد آری عبدالمطب بزرگ خاندان قریش وبنی هاشم جد محمد که او نیز 2 سال بیشتر درکنار محمد نبود . واین فرزند زاده عزیزش رابه پسرش ابوطالب سپرد . وقتی محمد با ابوطالب بود عموخواست تا برادرزاده اش را به سفر ببرد ناغافل از اینکه در این سفر  بار امانتی را که پدر به وی سپرد سنگین تر می شود .آری بحیرا به او بشارت می دهد که آینده محمد روشن است وابوطالب باید از این پسر بیشتر از جان خود مواظبت کند.

محمد 25 ساله  با پیشنهاد بانو عزیز عرب  خدیجه که زنی 40 ساله بود ازدواج کرد تا خداوند حوض کوثر را به آنها عطا کند که مادر سلاله وپاکان جهان باشد . محمد که در کنار خدیجه بود گاه وبی گاه مهمان گوشه از غار حرا بود تا باخدای یگانه راز ونیاز کند . ودر روزی از  روزها خدای یگانه اورا مامور کرد که پرده های غفلت وتاریکی را از جلو دیدگان مردم کنار بزند و قانون زنده به گور کردن دخترکان بی گناه را مردود کند ودخترگان را رحمتی از جان خدای مهربان معرفی کند واین چنین بود که محمد(ص) به پیغمبری برگزیده شده تا جان را غرق تجلی ونور کند .وبذربرادری وبرابری را در میان انسانها اعم از سیاه وسفید، غنی وفقیر و ارباب وبرده بپاشاند. تا جهان غرق نور الهی شود.